کسی به فکر کارگران نیست!
چند روز قبل یکی از مسوولان گفته بود کار هست و کارگر نیست!
صحبت های این مسوول نما از چند حالت دور نیست.
یا در این کشور زیست نمی‌کند و یا از حقوق ها خبر ندارد یا حساب کتاب سرش نمی‌شود.
وقتی شما تجربه کار کارگری ندارید و از نزدیک درد و مشکلاتشان را لمس نکرده باشید همین مسوول میشوید.
خیلی ساده با یک حساب سر انگشتی مبرهن است با این حقوقی که مسولان برای کارگر مشخص کردند در خانه ماندن و سر کار نرفتن با صرفه تر است.
کسی که سر کار می‌رود در تلاش است زندگی نسبتا راحت ، پس انداز و خوراک بیشتری داشته باشد.
مسوول متفکر دیگری گفته کارگرها خود با کارفرما چانه بزنند تا حقوق بیشتری دریافت کنند! حتما از این عزیز تست آی کیو بگیرید، حیف است این همه استعداد نهفته در این مسوول.
به نظر بنده حقوق این مسوول را هم از حداقل حساب کنید و افزایش حقوقش را بر قدرت چانه زنی وی افزایش دهید تا بفهمد قانون برای چنین شرایطی تعریف شده!
مسوولان عزیز هزینه یک روز عادی زندگی کارگری بدین شرح است:
هزینه اسنپ رفت و برگشت؛ میانگین: ۸۰ هزار تومان.
هزینه یک وعده ناهار ساده: ۱۲۰ هزار تومان!
مجموع هزینه برای یک ماه: ۶ ملیون!
حقوق یک ماه کارگری: ۶ الی ۸ ملیون!
این هزینه بدون حساب صبحانه و صرفا برای یک نفر است!
مسوول عزیز! یک سوال از شما؛ با این شرایط کار می کنید؟
حاضر به چانه زنی با کار فرما هستید؟
چانه بزنید که ۶ ملیون بشود ۸ ملیون؟!
شما وقتی میتوانید از حقوق کارگر دفاع کنید که درد کارگری کشیده باشید و هر ماه با حقوق کارگری سر کنید.
مسوول عزیز، شمایی که زیر باد کولر نشسته اید و حداقل چند برابر حقوق کارگری که بیرون در تابستانش زیر تیغ نور خورشید و در زمستانش در سوز سرما کار می‌کند و هیچ ارگان و سازمانی حمایتگرش نیست و امور رفاهی ندارد را درک نخواهید کرد.
چگونه حال این کارگر را درک می کنید ؟ کارگری که دستمزد یک روزش کفاف یک وعده غذا را هم نمی‌کند. کارگران را دریابید!
